ดึกแล้ว เฝ้าคอยใครสักคนมานาน
ที่พักริมทาง มันอาจดูเหงาๆ
อยู่ลึกเข้าไป ไฟสลัวเบาๆ
ลมอาจจะแรงบางครั้ง
แต่เธอไม่ต้องคิดกลัวอะไร
มันแค่เพียงฟ้าที่มืดลง ทำให้มองไม่ชัด
เอื้อมมือแตะฉัน ไม่ต้องคิดกลัวอะไร
ฉันรอแต่เธอตรงนั้น
ที่เห็นม่านขยับ ฉันไม่ได้ตั้งใจ
ไฟฟ้าที่เริ่มดับ เพราะฝนตกแรงแค่ไหน
อยากขอให้เธออยู่ อย่าเพิ่งลุกเดินไป
มันไม่ได้เป็นเพราะฉัน
แต่เธอไม่ต้องคิดกลัวอะไร
มันแค่เพียงฟ้าที่มืดลง ทำให้มองไม่ชัด
เอื้อมมือแตะฉัน ไม่ต้องคิดกลัวอะไร
ฉันรอแต่เธอตรงนั้น
ฉันไม่เคยที่จะคิดทำร้ายอะไรเธอนะ
เพียงแค่เราได้เจอกันนั้น มันก็ดีหนักหนา
เมื่อเธอลุกขึ้นเดินกลับไปแล้ว ยังรอเธอกลับมา
รอแต่เธอ ที่ตรงนี้ อีกสักครั้ง
แต่เธอไม่ต้องคิดกลัวอะไร
มันแค่เพียงฟ้าที่มืดลง ทำให้มองไม่ชัด
เอื้อมมือแตะฉัน ไม่ต้องคิดกลัวอะไร
ฉันรอแต่เธอตรงนั้น
แต่เธอไม่ต้องคิดกลัวอะไร
มันแค่เพียงฟ้าที่มืดลง ทำให้มองไม่ชัด
เอื้อมมือแตะฉัน ไม่ต้องคิดกลัวอะไร
ฉันรอแต่เธอตรงนั้น